Bevrijding.
Aankondiging van de capitulatie op 4 mei 1945
Hoewel Sliedrecht niet letterlijk is bevrijd bereikte op de avond van vrijdag 4 mei 1945 via de radio in Sliedrecht het nieuws waarop iedereen al zo lang wachtte:
“Landgenoten wij herhalen het bericht waarop wij allen zo lang hebben gewacht. Veldmaarschalk Montgomery heeft aan generaal Eisenhouwer medegedeeld dat alle Duitse strijdkrachten in Nederland, in het Noord-Westelijkgedeelte van Duitsland, en in Denemarken met inbegrip van Helgoland en de Friese eilanden hebben gecapituleerd. Zij hebben zich overgegeven aan de 21ste legergroep. Morgenvroeg 08:00 uur dubbele Britse zomertijd zal de capitulatie van kracht worden voor wat betreft die strijdkrachten die tegenover de 21ste groep staan. Landgenoten Nederland is vrij"
Om 18:30 uur die avond was op de Lüneburger Heide (in Duitsland) het capitulatiedocument getekend waarmee het Duitse opperbevel de overgave in deze gebieden aanvaarde. En dit terwijl Adolf Hitler het Duitse volk de opdracht had gegeven om tot het bittere eind door te blijven vechten terwijl hij zelf op 30 april 1945 zelfmoord pleegde in zijn ondergrondse bunker in Berlijn. “Om 9 uur hedenavond kwam het groots ogenblik, waarop wij bijna 5 jaar hebben gewacht.” Zo schreef een Sliedrechtse politieman die dag in zijn dagboek. Het bericht had zich vliegensvlug door Sliedrecht verspreid en bracht een hoop emoties los. Zingende rijen Sliedrechters trokken door de straten. Oranje versieringen werden tevoorschijn gehaald en hier en daar werd de Nederlandse driekleur uitgehangen. Tot laat in de avond was het druk op straat en vooral in de Oranjestraat ging het er vrolijk aan toe. Voor de burgemeesterswoning (Burg. Langeveldplein 2) werd spontaan een vreugdevuur gemaakt waaromheen gedanst werd en vaderlandse liederen werden gezongen. Hoewel de Duitse militairen die in Sliedrecht waren zich afzijdig hielden leek het even heel goed mis te gaan. Vanuit de overkant van de rivier openen Duitse militairen het vuur op een groep Sliedrechters die op de Merwesingel stonden. Gelukkig raakt hierbij niemand gewond, maar het laat wel zien dat zolang de laatste Duitse militair nog niet uit Sliedrecht vertrokken is het oorlogsgevaar nog niet geweken is.
5 mei 1945
“Vrede! Wat een prachtig woord, waarvan we de betekenis nog niet ten volle kunnen beseffen. God zij gedankt dat het zoo ver is mogen komen.” Met die woorden begon de politieman de volgende dag zijn dagverslag in zijn dagboek. Die dag is het alweer vroeg druk op straat en de oranje en rood-wit-blauwe versieringen waren massaal tevoorschijn gehaald. Toen de klok 08:00 uur aantikte werd de Nederlandse driekleur massaal uitgehangen. Verder gebeurde er die dag nog weinig want het zou nog enige dagen duren voordat de eerste Canadezen Sliedrecht aandeden.
Terugkeer burgemeester Popping
Op 5 mei 1945 was burgemeester Popping teruggekeerd in Sliedrecht nadat hij vanaf zijn vertrek uit Sliedrecht in 1943 ondergedoken had gezeten. Hij volgde NSB-burgemeester Dhont op nadat die uit zijn functie was gezet en (op 8 mei) was opgepakt en gevangengezet.
Eerste Sliedrechtse huwelijk na de bevrijding
Op 15 mei 1945 werd in Sliedrecht het eerste huwelijk van na de bevrijding gesloten door burgemeester Popping. Papendrechter Pleun Visser trouwde met de Sliedrechtse Arina Monster. De bruid droeg een bruidsjurk gemaakt van een Duitse parachute en een trouwboeket gemaakt van verse bloesemtakken. De bruidegom droeg een Engels uniform. Omdat Pleun Visser lid was van het verzet vormde verzetsleden een erehaag met hun stenguns over hun schouder. Ook op de groepsfoto van de bruidegom met zijn mede verzetsleden voor de muziektent zijn verschillende soorten wapens te zijn.